Gravi le condizioni di salute di Nasrin Sotoudeth

http://www.amnesty.it/detenzione_avvocata_Nasrin_Sotoudeh_Iran La salute di Nasrin Sotoudeh, avvocata iraniana per i diritti umani, è in grave pericolo a causa di uno sciopero della fame. Nasrin Sotoudeh ha intrapreso questo sciopero il 17 ottobre per protestare tra l'altro, contro il divieto di lasciare il paese imposto alla figlia di 13 anni. Nasrin Sotoudeh, che è considerata prigioniera di coscienza, è stata trasferita nella clinica del carcere di Evin, a Teheran, il 26 novembre. Le è stato detto che deve essere sottoposta a controlli giornalieri perché la pressione sanguigna è molto bassa. Secondo il marito, Reza Khandan, avendo bevuto solo acqua salata e zuccherata da quando ha iniziato lo sciopero della fame, la sua salute è ora in uno stato critico. Il 4 novembre, attuando una misura che sembrava essere punitiva, Nasrin Sotoudeh era stata trasferita in isolamento nella sezione 209 del carcere di Evin, sotto il controllo del ministero dei servizi segreti. Dopo 11 giorni, Reza Khandan aveva riferito di aver provato a farle visita in questa sezione ma invano perché le autorità gli avevano detto che non c'era pur avendo prima comunicatogli che la moglie era stata trasferita nella sezione dal padiglione generale femminile. Fino al 21 novembre, quando è stata trasferita nel padiglione comune. Nasrin Sotoudeh ha detto ai suoi familiari che continuerà lo sciopero della fame fino a quando le pressioni su di loro, compreso il divieto di viaggio per la figlia, non cesseranno.-------------------------------------------------------------------------- Leggi le informazioni aggiuntive (29.2 KB)-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- INFORMAZIONI AGGIUNTIVE 3 dicembre 2012----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Nasrin Sotoudeh, che sta scontando una condanna a sei anni nel carcere di Evin, Teheran, ha iniziato uno sciopero della fame la mattina del 17 ottobre per protestare contro il rifiuto delle autorità alle sue ripetute richieste di poter incontrare i figli di 13 e 4 anni senza il vetro divisorio. La salute di Nasrin Sotoudeh, già indebolita dai suoi precedenti scioperi della fame, si è ulteriormente deteriorata dopo 45 giorni di sciopero della fame. Una persona che volontariamente digiuna e beve acqua senza l'apporto di altri fattori nutritivi, di solito inizia a sentirsi molto male intorno al quarantesimo giorno. Perdita dell'udito, vertigini, deterioramento della vista e nausea sono alcuni dei sintomi. A seconda della costituzione fisica, chi è in sciopero della fame raggiunge la fase critica tra i 55 e i 75 giorni, momento in cui lo sciopero della fame diventa in genere letale. L'assunzione di minerali, vitamine o calorie, come fa Nasrin Sotoudeh, potrebbe ritardare i sintomi, ma questo non riduce il rischio di danno permanente. Nasrin Sotoudeh è stata obbligata a ricevere le visite familiari in una "cabina" (dietro uno schermo di vetro), dopo che le autorità della prigione hanno scoperto che stava scrivendo su un fazzolettino di carta la difesa per la sua imminente udienza di fronte al tribunale. Nell’ultimo anno non le è stato concesso nemmeno di telefonare. Il 12 novembre, le è stato consentito di incontrare i figli di persona. L'incontro, durato solo pochi minuti, è avvenuto in presenza delle guardie carcerarie. Al marito Reza Khandan non è stato permesso. Nasrin Sotoudeh ha detto ai familiari che continuerà a scioperare fino a quando non cesserà la pressione su di loro, in particolare fino a quando non sarà eliminato il divieto di viaggiare imposto alla figlia. Nel luglio 2012, Reza Khandan e la figlia hanno ricevuto un ordine che li informava del divieto per entrambi di viaggiare, ordine che sembra sia legato a un caso aperto contro di loro. Il 9 gennaio 2011, Nasrin Sotoudeh era stata condannata a 11 anni di prigione dalla sezione 26 del tribunale rivoluzionario per "propaganda contro il sistema" e "azioni contro la sicurezza nazionale", compresa l'appartenenza al Centro per difensori dei diritti umani (Chrd) - organizzazione fondata tra gli altri dal Nobel per la pace Shirin Ebadi. La pena è stata poi ridotta a sei anni in appello. Nashrin ha negato tutte le accuse mosse nei suoi confronti, inclusa l'appartenenza al Chrd. È stata interdetta dall’esercizio della professione e le era stato vietato di viaggiare per 20 anni, poi ridotti a 10 anni in appello. Dal 4 settembre 2010, quando è stata arrestata, Nasrin Sotoudeh è tenuta per lunghi periodi in isolamento. La sua salute è stata indebolita da tre precedenti scioperi della fame per protestare contro il suo arresto e le condizioni di detenzione. Ha portato avanti anche tre giorni di sciopero sia della sete sia della fame. I principi di base delle Nazioni Unite sul ruolo degli avvocati prevedono che gli avvocati debbano poter svolgere il loro lavoro "senza intimidazioni, ostacoli, molestie o interferenze indebite”. Inoltre, affermano il diritto degli avvocati alla libertà di espressione, anche ai sensi dell'articolo 19 della Iccpr (Patto internazionale sui diritti civili e politici), che comprende "il diritto di partecipare alla discussione pubblica in questioni riguardanti il diritto, l'amministrazione della giustizia e la promozione e protezione dei diritti umani". Il 26 ottobre, Nasrin Sotoudeh è stato insignita del Premio Sakharov per la libertà di pensiero del dal Parlamento europeo, insieme a Jafar Panahi – noto regista iraniano. Per le sue attività pacifiche di protesta nei confronti delle autorità iraniane, Jafar Panahi sta scontando una condanna a sei anni di prigione e non potrà continuare il suo lavoro. Nasrin Sotoudeh è l’ultima di un numero elevato di avvocati arrestati o costretti a fuggire dal paese, dopo le contestate elezione presidenziali del giugno 2009. Mohammad Olyaeifard sta scontando una pena detentiva di un anno per aver parlato dell'esecuzione di uno dei suoi clienti, un imputato minorenne. Mohammad Ali Dadkhah e Abdolfattah Soltani, colleghi di Shirin Ebadi, sono stati entrambi arrestati dopo le elezioni. Dopo il pagamento di una cauzione sono stati rimessi in libertà, ma ci sono ancora cause pendenti nei loro confronti e potrebbero tornare in carcere. Shadi Sadr è stata detenuta per una settimana dopo le contestate elezioni presidenziali del 2009, e in seguito è stata costretta a lasciare il paese. Mohammad Mostafaei, che ha rappresentato molti imputati minorenni rinchiusi nei bracci della morte e diverse persone condannate alla lapidazione, è stato costretto a fuggire dall’Iran a luglio dopo la sua coraggiosa difesa di Sakineh Mohammadi Ashtiani, una donna condannata alla lapidazione. A causa del fondamentale contributo di Mostafaei alla mobilitazione internazionale sul caso, sua moglie e suo cognato sono stati arrestati. Un altro noto avvocato, Mohammad Seifzadeh, che si trova in Iran, è sotto processo. Amnesty International considera queste misure come una prova della crescente intenzione delle autorità di impedire agli iraniani, in particolare a coloro che sono perseguiti per aver esercitato pacificamente il loro diritto alla libertà di espressione, associazione e riunione, di poter avere un’assistenza legale di qualità. In Iran, molte persone sono scese in strada a Teheran e in altre città il 14 febbraio 2011 in risposta all'invito del leader dell'opposizione Mir Hossein Mousavi e Mehdi Karroubi per mostrare solidarietà con le rivolte in Egitto e Tunisia. I due leader sono agli arresti domiciliari, mai ufficializzati, da allora. Le persone sono scese in piazza nonostante le minacce del governo, gli arresti preventivi e l'incremento delle esecuzioni. Le forze di sicurezza hanno risposto con un'ulteriore repressione, uccidendo almeno due persone il 14 febbraio 2012 e una persona il giorno dopo.

Reza Khanda parlà della felicità di Nima che ha durato un attimo!

Dalla Pagina di Reza Khandan marito di Nasrin Sotoudeh

Dalla Pagin di reza khandan in Face Book ........... 28 aprile 2012 Avevano detto che mi sarebbe stato permesso di unirmi ai figli gli ultimi minuti della loro visita presso l'ufficio del procuratore. Mi sono imbattuto su per le scale più veloce possibile che potevo. Ho visto Nima tenendo la mano di sua madre e camminava verso il bagno. Nima era così felice di essere accanto sua mamma esua padre . Mi ha chiesto: "Papà, puoi venire con noi anche tu?", A cui ho risposto: "Sì, certo ..." Come se incredulo, cercò di spiegarmi più chiaramente e ha aggiunto: "Voglio dire che tu tieni questa mano e mamma tiene l 'altro in modo da potermi tutte due al bagno ." Ho assicurato lui e feci come gli aveva chiesto senza esitazioni. Quei pochi momenti in cui sentiva le sue mani piccole in entrambe le nostre mani erano forse uno dei momenti più felici della sua vita. Si sentiva come se stava volando nel cielo. In quel momenti egli era ignaro di ciò che lo circondava e solo pensava a se stesso e il fatto che eravamo con lui. Era addirittura ignaro del rumore forte delle catene di un prigioniero maschio, accompagnato da una guardia di sicurezza, scendendo le scale a destra dietro di noi .. .................. از صفحه فیس بوک رضا خندان قرار بود من چند دقيقه‌ي آخر ملاقات بچه‌ها با نسرين در محل دادسرا به آنها بپيوندم. به سرعت كه از پله‌ها بالا مي‌رفتم، نيما را ديدم كه دست مادرش را گرفته بود و به طرف دستشويي مي‌رفت. نيما از اين كه خودش را همزمان كنار من و مادرش مي‌ديد خيلي خوشحال بود. از من پرسيد: "بابا تو هم مي‌شه با ما بيايي؟" گفتم: "آره حتما". ناباورانه خواست منظورش را دقيق‌تر توضيح بدهد بنابراين گفت "منظورم اينه كه تو اين دستم را و مامان اين يكي دستم را بگيريد و با هم منو دستشويي ببريد". به او اطمينان دادم و بي‌درنگ راه افتاديم. دقايقي را كه او دست‌هاي كوچك‌اش را همزمان در دستان ما حس مي‌كرد شايد بهترين لحظه‌ي عمرش بود. گويي در آسمان‌ها پرواز مي‌كرد. در آن لحظه اصلا متوجه اطراف‌ و اطرافيان‌اش نبود و تنها به خودش و خودمان فكر مي‌كرد كه همراه‌اش بوديم. انگار نه انگار صدايي كه در راه پله‌ پيچيده بود صداي زنجير پابند زنداني مردي بود كه همراه مامور درست پشت سر ما از پله‌ها پايين مي‌آمد. ................ Reza Khandan, husband of Incarcerated Lawyer and Human Rights Activist Nasrin Sotoudeh They had said that i would be allowed to join the children for the last few moments of their visit at the area designated to the prosecutor's office. I ran up the stairs as fast as I could. I saw Nima holding his mother's hand and walking towards the bathroom. Nima was so happy to be next to both his mom and his dad. He asked me: "Daddy, can you come with us too?", to which I replied: "Yes, of course..." As if in disbelief, he tried to explain himself more clearly and added: " I mean you hold my one hand and mommy will hold the other so you can both take me to the bathroom." I obliged and did as he had asked without hesitation. Those few moments when he felt his little hands in both of our hands were perhaps one of the happiest moments in his life. He felt as though he was flying in the sky. In that moment he was oblivious to his surroundings and only thought of himself and the fact that we were with him. He was even oblivious to the loud sound of the shackles on a male prisoner accompanied by a security guard, descending the staircases right behind us... English translation by bannoye sabz

http://www.martinennalsaward.org/index.php?option=com_content&view=article&id=164%3Amicheline-calmy-rey-announces-nominees-for-2012-martin-ennals-award-for-human-rights-defenders&catid=34%3Anews&Itemid=77&lang=enhttp://www.martinennalsaward.org/index.php?option=com_content&view=article&id=164%3Amicheline-calmy-rey-announces-nominees-for-2012-martin-ennals-award-for-human-rights-defenders&catid=34%3Anews&Itemid=77&lang=en 04/25/2012 میشلن کالمی ری رییس جمهور سابق سوئیس و رییس تازه بنیاد مارتین انالز امروز کاندیداهای جایزه سالانه مدافعان حقوق بشر این سازمان را در کنفرانس خبری که در ژنو برگزار شد اعلام کرد که در میان سه نامزد نام نسرین ستوده وکیل حقوق بشر زندانی ایرانی نیز به چشم می خورد. این جایزه در میان فعالان حقوق بشر مهمترین جایزه حقوق بشری در جهان محسوب می شود که سازمان های برجسته حقوق بشری از جمله « دیده بان حقوق بشر»، «عفو بین الملل»، «کنفدراسیون جهانی حقوق بشر»، «فرانت لاین»، «حقوق بشر اول»، «سازمان جهانی مبارزه علیه شکنجه»، «کمیسیون بین المللی قضات» و برخی دیگر از سازمان های بین المللی در اهدای آن مشارکت دارند. به گزارش کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، لون سوات از کامبوج، نسرین ستوده از ایران و مرکزحقوق بشر بحرین سه نامزد این جایزه هستند. پیش از این طی سالهای گذشته فعالان حقوق بشر و شخصیت هایی اکبر گنجی و عمادالدین باقی از ایران این جایزه را نصیب خود کرده بودند. مراسم اهدای جایزه در تاریخ ۲ اکتبر سال جاری میلادی خواهد بود که این مراسم در شهر ژنو برگزار خواهد شد. نسرین ستوده هم اکنون در زندان حکم ۶ سال زندان خود را می گذراند. مقامات ایرانی نسرین ستوده را در تاریخ ۱۳ شهریور ۱۳۸۹ دستگیر کردند. وی متعاقبا مورد اتهامات “اقدام علیه امنیت ملی” و “تبلیغ علیه نظام” قرار گرفت و در شهریور سال جاری توسط دادگاه تجدید نظر به شش سال زندان و ۱۰ سال محرومیت از حرفۀ وکالت محکوم شد.

Nasrin Sotoudeh from Iran, Luon Sovath from Cambodia and The Bahrain Center for Human Rights (BCHR) are Nominees for 2012 Martin Ennals Award for Human Rights Defenders

http://www.martinennalsaward.org/index.php?option=com_content&view=article&id=164%3Amicheline-calmy-rey-announces-nominees-for-2012-martin-ennals-award-for-human-rights-defenders&catid=34%3Anews&Itemid=77&lang=en Micheline Calmy-Rey Announces Nominees for 2012 Martin Ennals Award for Human Rights Defenders GENEVA - Former Swiss President and newly-appointed Chair of the Martin Ennals Foundation, Micheline Calmy-Rey, today announced the nominees for the 2012 Martin Ennals Award for Human Rights Defenders (MEA) at a press conference at the Palais Eynard, Geneva, Switzerland. The MEA is the main award of the international human rights movement. The announcement and press conference will be streamed 11:00 -11:30hrs Geneva time on http://www.martinennalsaward.org/ The three nominees for the 2012 award are:

Luon Sovath from Cambodia.The Venerable Luon Sovath, Cambodia. In March 2009, Luon Sovath, a Buddhist monk from Siem Reap, Cambodia witnessed his family and fellow villagers being forcibly evicted from their homes. Forced evictions remove families from their homes, often with no compensation. Despite threats of violence, arrest and disrobing, the venerable Sovath, a non-violent Buddhist monk, uses videos, poems and songs to defend the right to housing, but his advocacy touches powerful economic interests. The threats against the venerable Sovath are very real.

Nasrin Sotoudeh, Iran.Nasrin Sotoudeh, a woman lawyer from Iran, is currently serving an 11-year sentence on charges of ‘spreading propaganda against the State’, ‘collusion and gathering with the aim of acting against national security’ and ‘membership in an illegal organization’. She is the former lawyer and member of the organization of the now-exiled Iranian Nobel Peace Prize winner Shirin Ebadi, who declares Sotoudeh is ‘one of the last remaining courageous human rights lawyers who has accepted all risks for defending the victims of human rights violations in Iran’.

The Bahrain Center for Human Rights (BCHR) is internationally recognized for its work on documenting human rights abuses in Bahrain. Despite harassment by the government, who warn of legal action against the Center’s members if they continue their activities, the BCHR provides information to international NGOs and the diplomatic community in Bahrain and advocates locally and internationally in support of demands for democratic change in the Gulf Kingdom. The nominees were carefully selected by ten human rights organizations which make up the Martin Ennals Award Jury: Amnesty International, Human Rights Watch, Human Rights First, the International Federation for Human Rights, the World Organisation Against Torture, Frontline, the International Commission of Jurists, German Diakonie, the International Service for Human Rights and HURIDOCS. On 2 October 2012, the Laureate will be announced during the annual ceremony at Victoria Hall, organized in cooperation with the Ville de Genève.

رضا خندان : مسئولین باید یک روز پاسخگوی اعمال خود باشند

http://melimazhabi.com/?goftogoo=%D8%B1%D8%B6%D8%A7-%D8%AE%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D9%85%D8%B3%D8%A6%D9%88%D9%84%DB%8C%D9%86-%D8%A8%D8%A7%DB%8C%D8%AF-%DB%8C%DA%A9-%D8%B1%D9%88%D8%B2-%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE%DA%AF%D9%88%DB%8C

. نسرین ستوده وکیل برجسته و شجاع محبوس در زندان اوین هم چنان از حقوق اولیه یک زندانی سیاسی “محروم” است. مسئولین قضایی تاکنون به درخواست های خانواده وی برای مرخصی و تماس تلفنی پاسخ مثبتی نداده اند و دیگر اعضای خانواده ستوده از مرداد ماه سال گذشته از ملاقات با وی محروم هستند. رضا خندان همسر نسرین ستوده در خصوص تداوم محدودیت ها به “سایت ملی مذهبی” می گوید: ” همسرم بعد از یک سال هنوز امکان تماس تلفنی ندارد حتی در ایام عید هم نتوانست تماس تلفنی داشته باشد. با مرخصی هم که موافقت نشد البته نه با مرخصی همسر من، بلکه به هیچ کدام از زنان سیاسی دربند اوین مرخصی ندادند. فقط یک ملاقات حضوری قبل از عید به ما دادند تا بچه ها مادرشان را از نزدیک ببینند. اما هم چنان اعضای دیگر خانواده نسرین از هرگونه ملاقاتی با او که از مردادماه قطع شده محروم هستند. فشارها تا حدی است که یک مادر امکان این را ندارد که در طول یک سال به فرزندانش تلفن بزند و با آنها حرف بزند. واقعا پدیده عجیب و غیرعادی است. مرخصی که پیشکش حتی در عزیزترین روزی که ما ایرانیان داریم زندانیان از یک تماس تلفنی با خانواده خود محروم بودند. مسئولین باید یک روز پاسخگو این اعمال خود باشند.” نسرین ستوده به جرم اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به به ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور و ۲۰ سال محرومیت از وکالت محکوم شد. حکمی که دادگاه تجدید نظر به شش سال و ۱۰ سال محرومیت از وکالت محکوم کاهش یافت. نسرین ستوده عضو کانون مدافعان حقوق بشر، کمپین یک میلیون امضا برای تغییر قوانین تبعیض آمیز علیه زنان، و انجمن حمایت از کودکان است و وکالت پرونده‌های بسیاری از فعالان حقوق بشر، فعالان حقوق زنان و کودکان در معرض اعدام را در کارنامه فعالیت های حقوق بشری خود دارد. او وکالت بسیاری از فعالان سیاسی از جمله شیرین عبادی، حشمت‌الله طبرزدی، عیسی سحرخیز، محمد صدیق کبودوند، امید معماریان و نیز فعالان جنبش زنان ایران مانند رویا طلوعی، فرناز سیفی، منصوره شجاعی، طلعت تقی‌نیا، پروین اردلان، نوشین احمدی خراسانی، خدیجه مقدم، علی اکبر خسرو شاهی، مریم حسین خواه، جلوه جواهری، ناهید کشاورز، هومن فخار، راحله عسگری زاده، نسیم خسروی، محبوبه حسین زاده، امیر یعقوبعلی، دلارام علی، مارل فرخی، ناهید جعفری و سمیه فرید را بر عهده داشت و همچنین وکالت برخی کشته شدگان و اعدام شدگان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ از جمله احمد نجاتی کارگر و آرش رحمانی‌پور را بر عهده داشت. رضا خندان می افزاید: “این سوال ما از قوه قضاییه است که چرا این همه فشار بر روی فعالین زن در زندان زیاد است. البته ما نمی گوییم شرایط مردان دربند بهتر است اما به نظر می رسد که فشار بر روی خانم ها خیلی بیشتر شده است. واقعا دلیل این همه فشار را نمی دانیم؟ شاید به این علت که فعالیت زنان طی سالهای اخیر محسوس بوده و فکر می کنند مقصر این چند نفر فعال سیاسی زن در زندان اوین هستند. در حالی که تمام این فعالین افراد شناخته شده ای بودند و تمام کارهای شان شفاف بوده است. همسر من که وکیل است تمام فعالیت هایش در یک حباب شیشه ای بوده و کاملا علنی و شفاف بوده است.” طی سال های اخیر بسیاری از وکلای پرونده های سیاسی به احکام سنگین و غیرعادلانه محکوم شدند و وکلایی که آزاد هستند عملا از هر گونه اختیاری برای فعالیت آزادانه در دفاع از موکلان خود محروم مانده اند. همسر نسرین ستوده با اشاره به محدودیت ها و فشارهایی که بر روی وکلا است، تصریح می کند: “همسرم که حکمش قطعی شده است اما هم چنان وکلای ایشان تحت فشار هستند. آقای عبدالفتاح سلطانی در زندان بسر می برند و خانم مهناز پراکند هم بخاطر فشارها مجبور به ترک کشور شدند. سه وکیل دیگر هم وکالت همسرم را بر عهده دارند، اما یکی از آنها بشدت تحت فشار است و نمی تواند کاری انجام دهد و دو تای دیگر هم به همین شکل. البته امیدی هم به پیگیری وکلا نیست چون عملا دست شان بسته است و اگر وکیلی هم در این شرایط پا پیش بگذارد، متاسفانه سرانجام خوشی در انتظارش نیست. ما طی این سالها شاهد صدور احکام سنگین برای وکلا از جمله آقایان عبدالفتاح سلطانی و سیف زاده بودیم که هم اکنون در زندان بسر می برند. خانواده زندانیان سیاسی را در سالن ملاقات ها می بینیم که دنبال وکیل می گردند اما متاسفانه یا وکلا دست شان بسته است یا اگر کسی هم پا پیش بگذارد با اعمال محدودیت ها نمی تواند کاری انجام دهد. اما باز امیدواریم روزی شاهد فعالیت آزادانه وکلا باشیم.” روز گذشته پایگاه اطلاع رسانی رهبری خبر از موافقت رهبر جمهوری اسلامی با پیشنهاد صادق آملی لاریجانی، رئیس قوه قضائیه مبنی بر عفو یا تخفیف مجازات تعداد ۱۰۰۲ نفر از محکومان محاکم عمومی و انقلاب، سازمان قضایی نیروهای مسلح و تعزیرات حکومتی به مناسبت دوزادهم فروردین سالروز جمهوری اسلامی داد. این در حالی است که تاکنون به مناسبت های مختلف وعده آزادی زندانیان زیادی داده شده است اما تاکنون چند نفر از زندانیان سیاسی که فقط چند روز به پایان دوران محکومیت شان مانده بود، آزاد شده اند. همچنین بسیاری از زندانیان سیاسی همزمان با پایان یافتن دوران محکومیت خود مجددا حکم حبس دریافت کردند. شایان ذکر است که در این گزارش مشخص نشده است که این عفو یا تخفیف مجازات زندانیان سیاسی را هم در بر می گیرد یا نه؟ همسر ستوده با بیان اینکه ما بارها از این ارقام زیاد شنیدم اما عملا شاهد آزادی زندانیان سیاسی نبودیم یادآور می شود: “در عید غدیر اعلام کردند که تعدادی از زندانیان سیاسی آزاد می شوند اما هیچ کدام از خانواده ها را ندیدم که بگویند عزیزان شان آزاد شده اند و از خانواده های زندانیان غیرسیاسی هم که بی اطلاع هستم. مجددا در بیست و دوم بهمن یک رقمی را اعلام کردند اما باز هیچ کس آزاد نشد و این سومین بار است که در طی این شش ماه گذشته ارقام این چنینی اعلام می کنند اما عزیزان ما هم چنان در زندان بسر می برند.” گفتنی است، این حقوق دان در بند در سال ۱۳۸۸ (۲۰۰۸ میلادی) برنده جایزه حقوق بشر “سازمان حقوق بشر بین‌الملل” و نخستین جایزه کمیته بین‌المللی حقوق بشر ایتالیا شد و در سال ۲۰۱۱ نیزجایزه آزادی نگارش باربارا گلداسمیت از طرف انجمن قلم آمریکا را به خود اختصاص داد.

Denied furlough for Nowruz for second year

Nasrin Sotoudeh: Prisoner of the day Denied furlough for Nowruz for second year

ICHRI: In an interview with the International Campaign for Human Rights in Iran, Reza Khandan, husband of Iranian lawyer and human rights defender Nasrin Sotoudeh, said that Sotoudeh's family spent a second year without her during the Iranian New Years' holidays. Reza Khandan said that Sotoudeh's family have not grown used to her imprisonment, believe her charges and sentences illegal, and demand her prompt release. Reza Khandan told the Campaign that not only was Sotoudeh's request for leave to be with her family for the New Year's denied, she was deprived from telephone privileges during the first few days of Nowruz holidays. "Unfortunately, after two years of imprisonment, her leave was denied and she and the other women in her ward were not even allowed to make telephone calls to their families during the holidays. Some male political prisoners were allowed to spend Nowruz near their families, but none of the female political prisoners were allowed even hourly leave during these special days. We did not hear from Ms. Sotoudeh from 19 through 29 March. Ten days after Nowruz, they finally allowed visitation, and the kids and I were able to see her," he said. "We regard Ms. Sotoudeh's sentence as one without any legitimacy, and we also [object to] the lack of observation of her basic rights in prison. She has been denied the right to make telephone calls for almost a whole year. Many non-political prisoners have telephone sets above their beds and they can call whomever they want daily. They can even take care of their business affairs by phone. But female political prisoners, even on our most important celebration, Nowruz, were deprived from having simple phone calls to their families," Sotoudeh's husband said. Asked what explanation the prison authorities provided for denying Nasrin Sotoudeh a furlough leave, Reza Khandan said, "The policy the authorities have adopted vis a vis the political prisoners has been one of silence. Unfortunately, none of the officials consider themselves accountable to the families of political prisoners. We have never received any replies to our written and verbal requests. I mean even if you write ten furlough or any other types of request, if the officials are against it, they never provide you with an answer about their reasons for opposing it. They completely ignore our letters and verbal requests. I don't know why they denied a leave for Ms. Sotoudeh." Reza Khandan emphasized that his wife's imprisonment is illegal. "The most important point is the illegal arrest of Nasrin Sotoudeh without a crime. She is a mother of two young children who has been in prison for the past 19 months. We demand her prompt release. She and the other prisoners who have been detained for unfounded reasons and who do not have a scrap of criminal element inside their case files must be released immediately, [the Judiciary] knows this better than the rest of us," Khandan told the Campaign. Nasrin Sotoudeh was arrested on 21 September 2010, and on 8 January 2011, she was sentenced to 11 years in prison, 20 years' ban on her legal practice, and 20 years ban on foreign travel on charges of "acting against national security," "collusion and propagation against the Islamic Republic," and "membership in the Center for Human Rights Defenders." Her sentence was subsequently upheld in its entirety by an appeals court. from Ghormeh Sabzi 04-Apr-2012

همسر نسرین ستوده: با مرخصی او پس از دو سال حبس و با وجود دو بچه کوچک مخالفت شد!

http://persian.iranhumanrights.org/1391/01/sotoudeh_furlough/

رضا خندان، همسر نسرین ستوده به کمپین بین المللی حقوق بشردرایران گفت: «با مرخصی او پس از دو سال حبس و با وجود دو بچه کوچک مخالفت شد.» همسر نسرین ستوده، حقوقدان و فعال حقوق بشر که امسال دومین بهاریست که در زندان اوین به سر می برد به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت که آنها هنوز به بودن نسرین در زندان عادت نکرده اند و حکم و اتهام های او را غیرقانونی می دانند و خواستار آزادی سریعش هستند. رضا خندان با اشاره به اینکه نه تنها با مرخصی نوروزی خانم ستوده مخالفت شده بلکه حتی حق تماس تلفنی نیز در روزهای آغازین عید از او سلب شده است به کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران گفت:« متاسفانه با اجازه مرخصی او پس از دو سال حبس موافقت نشد و حتی اجازه تماس تلفنی هم در این روزهای عید نه او و نه دیگر زنان هم بندش با خانواده هایشان نداشتند. در طول روزهای عید به عده ای از زندانیان سیاسی مرد مرخصی داده شد تا عید را در کنار خانواده هایشان باشند ولی به هیچکدام از زنان سیاسی حتی مرخصی ساعتی هم در طول این روزهای عزیز داده نشد. ما از خانم ستوده از ۲۹ اسفند تا ۱۰ فروردین ماه خبری نداشتیم. بس از گذشت ده روز از عید بالاخره اجازه ملاقت گرفتم و او را به همراه بچه ها دیدیم.» همسر نسرین ستوده گفت:« از یک طرف حکم خانم ستوده است که هیچ حقانیتی برایش قائل نیستیم و از طرف دیگر رعایت نشدن حقوق عادیش در زندان است. نزدیک یک سال است که او از حق تلفن محروم است. تلفنی که در بالای تخت خیلی از زندانیان غیر سیاسی وجود دارد و آنها روزانه می توانند با هر کس که بخواهند تماس بگیرند و حتی مسائل کاریشان را هم با تلفن انجام بدهند اما زندانیان سیاسی زن حتی در عزیزترین روزهای ما که عید نوروز است نیز از داشتن تماس تلفنی ساده با خانواده هایشان محروم بودند.» رضا خندان درباره اینکه پاسخ مسولان به ندادن مرخصی نوروزی به خانم ستوده چه بوده است، گفت:« سیاستی که مسولان در قبال زندانیان سیاسی در این مدت اتخاذ کرده اند سیاست سکوت است. متاسفانه هیچ کدام از مسولان خود را در مقام پاسخگویی به خانواده های زندانیان سیاسی نمی دانند و ما تا به حال هیچ جوابی از درخواست های کتبی و شفاهی مان دریافت نکرده ایم. یعنی اگر ده بار هم تقاضای مرخصی و یا هر تقاضای دیگری بدهید و مسولان با آن مخالف باشند به شما هیچ پاسخی برای دلیل مخالفتشان نمی دهند. کاملا بی اعتنا به نامه ها و درخواست های شفاهی مان هستند. من هم نمی دانم چرا آنها با مرخصی خانم ستوده مخالفت کردند!» رضا خندان با تاکید بر اینکه زندانی بودن همسرش خلاف قانون است به کمپین گفت:« بازداشت غیرقانونی و بدون جرم نسرین ستوده مهمترین نکته است. او ۱۹ ماه است که با وجود داشتن دو بچه کوچک در زندان است.ما آزادی سریع او را می خواهیم. او و زندانیان دیگری که به دلایل واهی بازداشت شده اند و داخل پرونده های که برایشان تشکیل شده هیچ مسئله مجرمانه ای وجود ندارد باید سریع آزاد شوند، خودشان هم این ها را بهتر از ما می دانند.» نسرین ستوده در تاریخ ۳۱ شهریور ماه سال ۸۹ بازداشت شد و ۱۹ دی ماه همان سال به اتهام اقدام علیه امنیت ملی، تبانی و تبلیغ علیه جمهوری اسلامی و عضویت در کانون مدافعان حقوق بشر به ۱۱ سال حبس تعزیری، ۲۰ سال محرومیت از وکالت و ۲۰ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شد که این حکم عینا در دادگاه تجدید نظر تایید شد.